- ՄԻԱԲՈՒՆ
- (-) NBH 2-0263 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 10c, 12c, 13c, 14c ա. Որոյ բուն եւ արմատն է մի. *Թերեւս զի միաբուն էր, եւ երկճիւղ. Կիւրղ. յես.: ՄԻԱԲՈՒՆ. Համաբուն. բնութենակից. համագոյ. համագոյական. միասնական. *Միաբուն ինքնութիւն, կամ տէրութիւն, կամ զօրութիւն երրորդութեան. Ագաթ.: *Ղօղեալ խորհուրդ՝ ասէ թաքուն, երրորդութեանըն միաբուն. Շ. այբուբ.: *Համափառ երրորդութիւն, եւ միաբուն աստուածութիւն. Վրդն. պտմ.: ՄԻԱԲՈՒՆ. Բո՛ւն իսկ կամ ʼի բնէ միաւոր. իսկաբուն. իսկական. համաբնական. համակամ. միաբան կամ միակ. *Զի յայտ լիցի միաբուն խորհուրդ զօրութեան գալստեանն որդւոյ. Ագաթ.: *Ամենայն սաղմոսաց գրոց միայն եւ միաբուն պատճառ ինքն է սխանչելին դաւիթ. Ոսկիփոր.: *Միաբուն բնութեամբ (կամ բնութեան) եղականաց սիրոյ ջատագովք: Ի միաբուն զուգափառութիւն անմահից փառաբանողաց լուսակերպից. Նար. առաք. եւ Նար. մծբ.: ՄԻԱԲՈՒՆ. Ի մի բուն կամ յիսկութիւն աստուածային անձին միաւորեալ. անբաժանելի միացեալ. *Զհոգի եւ զմարմին եւ զմիտս անապական աստուածախառնութեամբ միաբուն գործելով՝ էմմանուէլ ʼի կուսէն ծնաւ. Խոր. վրդվռ.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.