ՄՈՆՈԶՈՆ

(ի, աց.) NBH 2-0296 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 12c, 13c գ. ՄՈՆԱԶՆ ՄՈՆՈԶՈՆ. Բառ յն. մոնա՛զօն, մօնօ՛զօն. որ եւ մօնա՛խօս. μονάζων, μονόζος, μοναχός monachus, religiosus. Մենակեաց. միայնակեաց. կրօնաւոր. աբեղայ. *Առն միում մոնազնի: Առ մոնազն մի՝ որ էր երէց վանիցն: Հօրն տացեն վանաց, զի մոնազն ʼի նմանէ ձեռնադրի: Քահանայ եւ կրօնաւոր եւ մոնոզոն մի՛ մտցեն ʼի դատաստան, զի մի՛ հարկ լիցի երդմանց. Արծր. ՟Բ. 40: ՟Գ. 13: Մխ. դտ.: *Մոնազն (կամ մոնոզոն) մի՛ իշխեսցէ ամուսնանալ. Կանոն.: *Խաբեալք ʼի մոնազնէ (կամ ʼի մոնոզոնէ) միոջէ. Վրդն. պտմ.: *Ընդ քահանայս եւ ընդ մոնոզոնս եւ ընդ պաշտօնակիցս նոցին: Ղեւոնդ.: *Ի կերպարանս եւ ընդ պաշտօնակիցս նոցին. Ղեւոնդ.: *Ի կերպարանս կամ ʼի մէջ մոնոզոնաց. Վրք. հց. ՟Ի՟Զ: *Մոնոզոնաց ցուցար ծայրագոյն, անտոնիէ. Ժմ. յն.: *Հրեշտակութեամբ միոյ մոնոզոնի. Լմբ. առ լեւոն.: Իսկ Տօնակ. *Զգեցեալ էր մոնազն. որ եւ այս ձեւ աղօթողիʼʼ. իմա՛ գեստ որպէս մոնոզոնի: