ՅՈՐՋՈՐՋԱՆՔ

(նաց.) NBH 2-0373 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 12c գ. ՅՈՐՋՈՐՋ ՅՈՐՋՈՐՋԱՆՔ. προσαγόρευσις, ἑπίκλησις , ἑπώνυμον, ὁνομασία appellatio, nuncupatio, cognomen. (ʼի կրկնութենէ ձայնիս ոգումն, այսինքն ասութիւն, կամ կոչ.) որ եւ ՅՈՐՋՈՐՋՈՒՄՆ, ՍՏՈՐՈԳՈՒՄՆ. Կոչումն. անուանակոչութիւն. անուն. մականուն. *Յորջորջ քեզ՝ վերստին ծնունդ ʼի ջուրցն աւազանին լուսոյ. Շ. տաղ եկեղ.: *Արտաքին իմաստութիւն, սուտ յորջորջանք. Իսիւք.: *Բազում անգամ զգենու յորջորջանս, որ հակառակ իմն թուի բանիս. Սեբեր. ՟Բ: *Դեմետրիոս, որոյ անուն յորջորջանաց էր պաշարիչ: Որոյ անուն յորջորջանաց գեղեցիկ կոչէր. Եւս. քր. ՟Ա: մ. ՅՈՐՋՈՐՋԱՆՕՔ իբր մ. καταχρηστικῶς, κατὰ θέσιν abusive, secundum adoptionem. Անուամբ լոկով. կոչմամբ եւեթ. պիտակաբար. ըստ դրութեան. որդեգրութեամբ. *Մարդկան, որպէս ասացաք, յորջորջանօք հայր կոչեցաւ. իսկ Քրիստոսի միայն՝ իսկութեամբ բնութեամբ, եւ ո՛չ յորջորջանօք է Աստուած հայր. Կոչ. ՟Է: