- ԱԽՏԱԿԻՐ
- (կրի, րաց.) NBH 1-0017 Chronological Sequence: Unknown date, 5c, 9c, 11c, 12c, 13c ա. ἑμπαθής passionubus aut morbs obnoxius Ենթակայ ախտից ցաւոց. ախտաժետ. ցաւոտ. ... *Ախտակիր մեր մարմին՝ առաւելութեամբ եւ պակասութեամբ վշտանայ: Սոքօք եւ զայլսն զախտակիրս խրատէ: Աղաղակեմ ընդ ախտակրին. Բրս. հց.: Ոսկ. յհ. ՟Ա. 37: Յիսուս որդի.: Եւ ախտաւոր. մոլեկան. *Ազատիս յամենայն ախտակիր խորհրդոց մարմնոյ. Վրք. հց. ՟Ի՟Ա: Եւ ախտական. կրական. չարչարելի. *Անախտանալի բանին, եւ ախտակրի մարդոյ. Սարկ. պատկ.: *Նոյն ախտակիրն Աստուած բան՝ մարմնովն ախտակրեալ. Ուռպել.: ԱԽՏԱԿԻՐ ԼԻՆԵԼ. Կամաւ կրել զկիրս մարդկայինս, կարեկիր եւ կարեկից գտանիլ. *Ախտակիր եղեր հողեղէն բնութեանս: Զչարչարանս յանձն առեր, ախտակիր հողեղինացս եղեր. Շար.: Մերթ՝ ըմբռնիլ յախտաւոր կիրս. *Զոր կնոջն դաւաճանեալ, ախտակիր եղեալ խաբանօք. Զքր. կթ.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.