ՊԱՏԱՀԵՄ

(եցի.) NBH 2-0602 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 10c, 11c, 12c, 14c չ. ՊԱՏԱՀԵՄ ՊԱՏԱՀԻՄ (առաւել յերրորդ դէմս՝ որպէս դիմազուրկ.) συμβαίνω , συναντάω, ἁπαντάω, ὐπαντάω, ἑπιτυφχάνω accido, occurro, contingo ἁποβαίνω evenio, evsdo. Հանդիպել. ʼի դէպ գալ. դէպ լինել. անցանել անցից. ʼի վերայ հասանել. ընդ առաջ ելանել. ընդդէմ գալ, բախիլ. եւ Գտանիլ. լինել. հանդըպիլ, գլխուն գալ, դիմացը՝ դէմը ելլել, դպչիլ, զարնել, զարնուիլ. ըռաստ կէլմէք ...: *Եթէ պատահիցէ քեզ եսաւ եղբայր իմ: Գուցէ պատահիցէ նմա հիւանդութիւն: Որ պատահիցէ քեզ ʼի վախճանի աւուրց: Պատահեաց նմա հրեշտակ Տեառն: Պատահեցին Մովսիսի եւ Ահարոնի: Ոչ պատահեսցէ որս նենգաւորի: Պատահար պատահէ ամենեցուն: Յամենայն հնարագիտութիւնս պատահէ նոցա (այսինքն ընդ առաջ ելանէ): Լոյս ամպարշտաց շիջանիցի, եւ ոչ պատահեսցէ նոցա բոց: Պատահեցին նմա իբրեւ զջուր ցաւք: Արարին պատահել իւրեանց ամենայն չարեացս այսոցիկ. եւ այլն: Իսկ Դատ. ստէպ. *Արի՜, եւ դու քեզէն պատահեա՜ մեզʼʼ. իմա՛, հա՜ր եւ սպա՜ն: *Ես ինքնին անձամբ անդէն ʼի տեղւոջն պատահեցի (այսինքն գտայ): Մի՜ պատահեսցէ մեզ խաւարն արտաքին. Եղիշ. ՟Բ. ՟Ե: *Նորա պսակացն պատահեսցուք. Իսիւք.: *Զի զմեզ ուսուցանիցէ, չարախօսացն ոչ չարութեամբ, այլմեծաւ երախտեօք պատահել. Ոսկ. մ. ՟Բ. 7: *Արտաքոյ արժանեաց իմոց պատահեցի քննել զգիրս. Սարգ. յռջբ.: *Որոց այսպէսն ոչ պատահեսցի մանկավարժն. Պիտ.: *Ոչ պատահիմ անուանիլ արդար: Կարօտիմ, եւ ոչ պատահիմ. Նար. ՟Թ. եւ ՟Ի՟Ը: *Օտար պատահէր ձեւ զգեստուց սոցա ʼի նոցանէ. Լմբ. առակ.: Քրիստոնեա՞յ պատահիս. ո՜չ եթէ միայն պատահիմ, այլ եմ իսկ կամօքն Աստուծոյ (իբր ո՜չ ըստ բախտի հանդիպել). Ճ. ՟Ա.: *Ի վերայ այսց ամե նայնի պատահեցելոց նմա՝ ոչ մեղաւ Յովբ.: Ոչ մի ինչ յայսց չարեաց պատահեալ լինէր քեզ. Իսիւք.: *Դառնայ դարձեալ գրէ. մինչ զի եկն եւ պատահեցաւ այնմիկ, յորոյ աւուրս գրեցաւ սոյն պատմութիւնս. Եփր. մն.: *Զմինն միայն (ցուցանէ) պատահեալս առողջութեան եւ հանգստեան. Երզն. մտթ.: ն. ՊԱՏԱՀԵՄ եցի. ն. ՊԱՏԱՀԵՑՈՒՑԱՆԵՄ. ἁπαντάω occurrere facio, conduco. Տալ պատահել. հանդիպեցուցանել. վիճակեցուցանել. ... եւ այլն. *Անըզգամ կինն յաղմուկ պատահէ զայրն հա նապազ եւ ʼի կռիւ (նոր ձ. պահէ). Լմբ. առակ.: *Տեսանե՞ս, զիա՞րդ ʼի բարին պատահեցոյց զվախճանն. Ոսկ. յհ. ՟Բ. 36: *Ասեն (ախտարքն)՝ թէ ըստ ճակատագրին բերեն մարդիկ՝ զոր պատահեցուցանեն նոցա աստեղքն ʼի ծննդեանն: Պատահեցոյց Պօղոսի զիւր աւետարանին պաշտօնն: Ոչ թէ որդիութեանն կարգ, ասէ, պատահեցուցանէ զնա բարւոյ. Լմբ. ժղ. եւ Լմբ. առակ.: