ՊԻՏԻՄ

(Պիտեր, պիտեցաւ, պիտեսցի, պիտիցի, տեցեալ, տելի.) NBH 2-0651 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 10c, 11c, 12c, 13c դիմազ. ՊԻՏԻ. χρή, δεῖ portet, opus est. Պէտք են. պիտոյ է. պարտ է. արժան է. պարտի. պետք է. ... *Ոչ պիտի մեզ այր սպանանել յիսրայէլէ. ՟Բ. Թագ. ՟Ի՟Ա. 4: *ի քէն ակն ոչ ունէի, եւ ոչ պիտի իսկ: Պիտի պատուել զնոսա (զտեարս՝) որչափ ʼի քէն է հրամայեալ. Ագաթ.: *Բայց ʼի տեղի այսր ինձ դարձեալ գալ պիտի. Եղիշ. ՟Ը: *Այլ զորպիսութիւն պիտի իմանալ. Եղիշ. հոգ.: *Ոչ միայն պիտի ունել զմիտս, այլեւ զգայութիւն: Յորժամ երդեալ պիտեսցի. Փիլ. այլաբ. եւ Փիլ. տեսական.: *իսկ ապա եւ ոչ խորհել պիտեսցի. Պերիարմ.: *եւ զի՞ պիտիցի զարանց ասել: Եւ արդ զի՞ պիտիցի ասել զայս. Ոսկ. եփես. եւ Ոսկ. ես.: *արեաց տէր որ լինի՝ արդար աչօք պիտի նայել յամենայն մարդ. Փարպ.: *Այր ոչ պիտի ծածկել զգլուխ իւր. Ոսկ. ես.: ՊԻՏԻ. δέομαι, χράομαι egeo, opus habeo, utor necessarium est. Պիտանի է. կարեւոր է. խնդրի. պիտուաւոր է. ... *Որ ինչ ինձ պիտի, յորմէ կամիմն խնդրել՝ նորա չիք, եւ ոչ տալ կարէ: Թէ պիտի եւ այլ եւս ինչ, ասա: Շատ մարդկան բազմութիւնք պիտին: Որոց ոչ պիտէր եւ առ վայր մի կեալն՝ քան թէ զայնպիսի տեսանել աղէտս. Փարպ.: *Լսելիք ներքինքն պիտին. Ոսկ. յհ. ՟Ա. 1. 16: *Յաւելագոյն քան զսահմանս պիտէր պատմութիւն. Կոչ. ՟Ժ՟Զ: *Քանզի ոչ եթէ պնդութիւն մարմնոյ պիտիցի, այլ որդւոցն եւ մտաց յօժարութիւն. Ոսկ. մ. ՟Ա. 8: *Մի զամենայն ինչ խառն առաջի արկեալ մեկնեսցես, բայց միայն զայն՝ որ ʼի կարգ անդր պիտիցի. եւագր. ՟Գ: Յիւրոց իսկ կամաց անսուաղացեալ՝ աստուածոյ ընծայէր զպիտելի ճաշակսն. Յհ. կթ.: *անօգտակար զղջմամբ ʼի չպիտելի ապաշաւանացն գնիցէ մասին. Գր. տղ. թղթ.: *Հաւատարմագունի առն պիտէր (այսինքն պէտք էին), որ ասէր՝ թէ յարեաւ, մեք տեսաք. Ոսկ. գծ.: *Կիսոյ պիտեցաւ ժամանակի. Փիլ. լին. ՟Ա. 25: *Սակաւիկ ինչ պիտեցան՝ ասէ, եւ եղեալ գտանէի ʼի մէջ ամենայն չարեաց: Սակաւիկ ինչ պիտէր՝ եւ սպառեալ կործանէր զնա յերկիր. Վրք. հց. ձ. այսինքն փոքր միւս եւս եւ ... քիչ մնաց որ. ՊԻՏԵՑԵԱԼ. որպէս Կարօտեալ. պէտս ունելով. *Անմարմինք էին եւ իմանալիք, ոչինչ պիտեցեալք զգալի լուսոյ. Փիլ. ել. ՟Բ. 106: ՊԻՏԵՑԵԱԼ. իբր Պիտացեալ. վարեցեալ. *Գինեղինութեամբք եւ խահակերութեամբք եւ հոսանուտ վարուք պիտեցեալք՝ դիակիր եմք մարմնով քս. Փիլ. լին. ՟Բ. 12: 7