ԱՆՈՒԱՆԱԴՐՈՒԹԻՒՆ

(-) NBH 1-0219 Chronological Sequence: Unknown date, 6c, 9c, 12c գ. ὁνομαθεσία nominum impositio, nuncupatio որ եւ ԱՆՈՒՆԱԴՐՈՒԹԻՒՆ. Դրութիւն անուան. կոչումն. յորջորջումն անուանելն, իլն. անուն դնելը՝ դրուիլը. ... *Զյովսէփ հաղորդ արար անուանադրութեան որդւոյն. Շ. մտթ.: *Յաւուր տօնիս այս տեառն անուանադրութեան. Գանձ.: *Գոյութիւն ունին, եւ ոչ հանդիպեցան անուանադրութեան առ ʼի մէնջ. Սահմ. ՟Է: *Ի գործոցն առեալ զանուանադրութիւնն. Սարգ. վջ: Լմբ. էր ընդ.: *Մինչեւ ʼի չնչին դատարկաբանութիւն, եւ ʼի մորոսն անուանադրութիւն. Լմբ. պտրգ.: Որպէս Յարմարումն անուան եւ օրինակի առ ʼի բացատրութիւն. *Որպէս քացախ վիրի անօգուտ է. անուանադրութիւնս առնէ ստոյգ յայտ ածել զհին չարութիւնս, եւ զանօգտութենէ մերձակայիս. Համամ առակ.: մ. ԱՆՈՒԱՆԱԴՐՈՒԹԵԱՄԲ. իբր մ. καταχρηστικῶς abusive Յորջորջանօք. պիտակ կոչմամբ. դրութեամբ, եւ ոչ իրօք ʼի բնէ. պիտակաբար. *Տէր էր, ոչ եթէ անուանադրութեամբ, որպէս եւ մեք կոչիմք, այլ ʼի սկզբանէ տէր էր ʼի վերայ ամենայն արարածոց. Կոչ. ՟Ժ: