ԱՆՈՒԱՆԵՄ

(եցի.) NBH 1-0219 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 8c, 10c ն. ὁνομάζω, ἑπονομάζω, προσαγορεύω nomino, cognomino, appello, nuncupo, καλέω, ἑπικαλέω voco Անուն դնելով յորջորջել. կոչել. կարդալ. ձայնել. մականուանել. անուն դնել՝ տալ, կանչել. ... *Անուանեաց զանուն նոցա ադամ: Ամենայն շնչոյ կենդանւոյ զի՛նչ եւ անուանեաց ադամ Յիսուս, որ անուանեցաւ քրիստոս. եւ այլն: *Զի՞նչ զսոսա անուանեցից. Յհ. իմ. ատ.: *Ի՞բր անուանեցայց բանական. Նար. ՟Ի՟Ա: *Յանուն նորա անուանեցաւ վանանդ. Խոր. ՟Բ. 6: *Անուն արժանի չարութեանն անուանել ոչ գտանեմք. սկ. յհ. ՟Ա. 2: *Քո՛ անուանեցայց: Հօ՛ր անուանեսցուք. Նար. ՟Հ՟Ը. եւ ՟Ղ՟Գ: ԱՆՈՒԱՆԵՄ. Յիշել զանունն. ʼի բերան առնուլ. կարդալ. *Ամենայն որ անուանէ զանուն տեառն. ՟Բ. Տիմ. ՟Բ. 19: *Բնաւ եւ անուանի իսկ ʼի ձեզ ընդէ՞ր պոռնկութիւն. ՟Ա. Կոր. ՟Է. 1: ԱՆՈՒԱՆԵՄ. Անուանի առնել. պատուասիրել. հռչակել. կարգել ʼի պատիւ. *Այն են տօնք տեառն, ւ նոքա անուանեալք են սուրբք, զորս անուան անուանիցէք ʼի տօնս նոցա. Ղեւտ. ՟Ի՟Գ. 4: *Զոր անուանեցին ʼի ժամուն իշխան տէրութեանն սիւնեաց: Հռչակեալ անուանեցան ʼի զօրագլխէն եւ յամենայն գաւառին քաջք եւ զարմանալիք. Փարպ.: *Ի ժամանակի յորժամ անուանէր համբաւն որիգինէսի ընդ ամենայն աշխարհ: Աբգար արքայ հեթանոսաց որ յերեւելից կողմանէ եւփրատու՝ անուանէր քաջութեամբ. Եւս. պտմ.: ԱՆՈՒԱՆԵՄ. Պիտակաբար կոչել. անուամբ եւեթ համարել. *Զանուանելով սուտ աստուածոց. Ագաթ.: *Ի ձեր անուանեալ սուտ վարդապետացդ: Ի մէջ անուանեալ իշխանացն. Փարպ.: *Արդ է այսուհետեւ աստուած՝ անուանելով հայր բազմաց. Կոչ. ՟Է: ԱՆՈՒԱՆԵՄ. իբր Թարգմանութեամբ ասել. *Եկեղեսիա (յն., այսինքն եկեղեցի) կոչումն անուանի. Եղիշ. յես.: *Բեդղեէմ տուն հացի անուանի. Կամրջ.: