ՔԱՆԻՕՆ

(-) NBH 2-0980 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 10c, 12c, 14c ա. ՔԱՆԻՕՆ կամ ՔԱՆԻ՛ՕՆ. Որ ըստ յն. ասի, Ո՞ր, ո՞ր այն. τίς; τίνες qui, quaenam? Քանի՛ արդեօք. ո՞րքան. ո՛րչափ. որպիսի՛ (ո՛չ կազմի ʼի Քանի՛ եւ օ՛ն. այլ ʼի Քանի՞, քանեաւն, քանիովն, քանւովն.) *Ցո՛յց ինձ զթիւ աւուրց իմոց, քանիօն է: Քանի ի՞նչ են մեղք եւ անօրէնութիւնք իմ. ուսո՛ ինձ, քանիսօ՛ն իցէ. Սղ. ՟Լ՟Ը. 5: Յոբ. ՟Ժ՟Գ. 23: *Կամ ո՛ր ոք իցեն այնոքիկ, եւ ո՛րչափ եւ քանիօ՛նք: ուսցին եւ տեսցեն, քանիօ՛նք: ուսցին եւ տեսցեն, քանիօ՛ն փոյթ իցէ հովուին վասն հօտից իւրոց. Եւս. պտմ. ՟Ա. 1: Մծբ. ՟Ժ: *Քանի՛օն երկեղ է այնորիկ՝ որ առ ընկերին կին ժպրհին. Սեբեր. ՟Ժ: Իսկ Իգն. *Իսկ նա՝ որ յամենայն զխնդրելն կամի եւ զգտանելն, քանօ՛ն մեծաւ խնամակալութեամբ տայʼʼ. հայի անխտիր եւ ʼի յաջորդ նշ: մ. ՔԱՆԻՕ՛Ն. մ. ՔԱՆԻՕ՛Ն ԵՒՍ կամ ՔԱՆԻՕ՛Ն ԱՌԱՒԵԼ. πόσῳμᾶλλον; quanto magis? Քանի՞ եւս առաւել. ո՞րչափ եւս առաւել. քանի՞ աւելի .... (ըստ յն. եւ լտ. ասի՝ ո՞րքանիւ կամ ո՞րչափով, իբր քանւո՞վն առաւել.) *Եթէ մարմնականն այսքան առաւելեալ եպերանօք, ապա քանիօ՛ն զշամբուշ սորայն վերադիտեսցուք անմտութիւն անձին. Պիտ.: *Ապա քանիօ՛ն եւս հասցէ ոմա երկրպագական փառաւորութիւն. Անան. եկեղ.: *Եթէ ʼի մարմնաւոր իրս իմաստնոցն խրատք զօրանան, քանիօ՛ն ʼի հոգեւորսն խօսեցեալքն յԱստուածոյ: Կոծն այն սաստիկ տիեզերակոծ քանիօ՛ն անըմբերելի լինիցի. Խոսր.: *Զի եթէ դաւիթ զարդարսն իբրեւ զարմաւենիս ծաղկեալ ասէ վասն վայելչականութեանն, քանօ՞ն աստուածացեալ մարմինն. Նար. երգ.: *Թէ փոքունցն խնամէ ասէ, քանիօ՞ն մեծամեծացն. Խոսր.: Երզն. մտթ.: *տե՛ս թէ զայն վասն հայրենի գթոյս տամ քեզ, քանիօ՞ն առաւել յորժամ դու լծակից տացես սիրոյ զհնազանդութիւն քո: Եթէ զգալի ջրոյ զօրութիւն է զայս առ ʼի զգալի նիւթքս առնել, քանիօ՞ն առաւել զիմանալի՛ շնորհաց հոգւոյն ներգործութիւն գերազանցէ գնել. Շ. ՟ա. յկ. ՟Է՟Ա: Լմբ. սղ.: