ԱԿՃԻՌ

(-) NBH 1-0023 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c, 10c, 12c, 14c - ԱԿՃԻՌ յակճիռս. որ եւ ԱԹԻՌ, ԱՅԹԻՌ. Վարի ընդ բայս՝ Կալ, լինել եւ այլն. գրի եւ ՅԱԿՃԻՒՌՍ, կամ ՅԱՃԻՒՌ. Ունկն դնել ուշի ուշով, միտ դնել հետաքննութեամբ եւ հիացմամբ. յապուշ կրթիլ, մանաւանդ կարկառմամբ անձին՝ եւ ʼի ծայրս մատանց ոտից յենլով. որպէս յն. ἁκροβατέω summis pedibus incedo եւ ἁκροάομαι audio discendi causa կամ προσέχω attendo *Յակճիռս կալով, եւ զականջս ուղղեալ շականջանէր: Ամենայն բազմութիւն հրապարակին յակճիռս կալով: Յորժամ ծնծղայքն եւ տաւիղքն բարբառեսցին, առաւել եւս յաթիռս եւ յակճիռս կան ընկճեալք: Խաւար պատեալ էր, եւ նոքա յակճիւռս կային, զի մի՛ այլ որոգայթ ընդ խաւարն հասցէ ʼի վերայ ինքեանց: Նստուցանել իբր ʼի սեղանի՝ յակճիռս ետ կալ ամենեցուն, թէ կերակրելոց է զնոսա. Փիլ. ՟ժ. բան.: Խոր. ՟Գ. 65: Վեցօր. ՟Դ: Լմբ. իմ.: Երզն. մտթ.: *Մահապարտն յակճիռս կայ լսել բան մխիթարութեան: Յակճիռս եղեալ ʼի նկատելն: Մի ձայնս զբազմութիւն ժողովրդեան յակճիռս արար առ դասս քահանայիցն. Լմբ. առակ.: Լմբ. համբ. եւ Լմբ. պտրգ.: *Ընթանային ամենեքեան յակճիռ տեսանել զնոսա, թէ զիա՛րդ ʼի գլուխ ելանիցէ ատեանն. Արծր. ՟Գ. 5: