ԱՊԱԽՏԱՒՈՐ

(ի, աց.) NBH 1-0269 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c, 10c ա. ἅγνωμος, ἁγνώμων ingratus, improbus Որ ապախտ առնէ՝ մանաւանդ զերախտեօք. անճանաչօղ եւ արհամարհօղ երախտեաց. ապերախտ. ... եւ Անհանճար. չար. անարժան. կամ Չունօղ երախտիս ինչ. *Անարժանից, ապաշնորհացն, ապախտաւորացն. Սեբեր. ՟Է: *Միշտ ապախտաւորք լինէին ընդ իւրեանց երախտաւորսն: Ոմանք յանհանճարից յապախտաւորաց. Ոսկ. մ. ՟Բ. 18: եւ Ոսկ. ՟ա. տիմ. ՟Ժ՟Ե: *Պէսպէս նեղութեամբք պատժեն զապախտաւորսն. Յճխ. ՟Ը: *Այնպիսի սիրեցեալն՝ որպիսի՛ ապախտաւոր գտաւ. Ոսկ. ես.: *Ապախտաւոր գտաւ շնորհացն աստուծոյ. Եղիշ. դտ.: *Եթէ ապախտաւորիս ընդ երախտաւորացն խնամարկեսցես. Նար. ՟Հ՟Դ. տե՛ս եւ ՟Լ. ՟Լ՟Է: *Ապախտաւորացն բարիս գործիցեմք. Խոսր.: *Զապախտաւոր հրէայսն մանանայիւն կերակրէ. Ոսկ. գղ.: Եւ իբր Անճանաչողական. ապերախտական. *Յաղագս ապախտաւոր եւ անառակ գործոց չարեաց: Մի՛ զերախտաւոր կարգս յապախտաւորս փոխեսցեն: Ապախտաւոր անօրէնութիւն: Ի դժնդակ խորհուրդս ապախտաւորս. Յճխ. ստէպ: