- ԱՍՏՈՒԱԾԱԶԱՆ
- (ի, ից.) NBH 1-0322 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c, 8c, 9c, 10c, 11c, 12c ա. θεῖος divinus, divus Աստուածանման (իբր այսինքն ալդակից գտեալ). աստուածազգի. աստուածատեսակ. աստուածարեալ. սրբազան. աստուածային. աստուածական. *Աստուածազան այր: Աստուածազանն Մովսէս, կամ եղիա, կամ առաքեալ. Պիտ.: Զքր. կթ. ստէպ: Նիւս. կազմ.: *Աստուածատեսք եւ աստուածախօսք եւ աստուածազանք լինէին. Եփր. պհ.: Մանդ. ՟Գ: *Խրատեալք առ աստուածազան արս: Աստուածազան ոգւոյն օրինադրէ: Ուսեալք յաստուածազան գրոց. Փիլ.: *Աստուածազանիցն այնոցիկ. Շ. հրեշտ.: *Ճշմարտութիւն արարէ՛ք ասեն աստուածազանն դիրք. Սարկ. քհ.: *Աստուածազան եւ մեծասքանչ խորհուրդ. Անան. եկեղ.: *Եւ զի՞նչ զարմանք են յաստուածազանիցն ոչ պատկառել քեզ արանց: Աստուածազան խոնարհութեամբ իւրով. Յհ. իմ. եկեղ.: *Աստուածազան բարբառովդ. Մագ. ՟Ա: *Յաթոռ աստուածազան վերադիտողութեան գաւառին կարգեսցուք. Կաղանկտ.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.