- ԱՍՏՈՒԱԾԱԶԳԵԱՑ
- (զգեցի, ից.) NBH 1-0323 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 9c, 13c, 14c ա. θεόφορος theophorus, deifer; deum in se ferens, gerens, portans Զգեցօղ զԱստուած յինքեան, որպէս թէ արկեալ զիւրեաւ, կամ բարձօղ յանձին. այն է ըստ յն. ոճոյ՝ զԱստուած կրօղ յինքեան. աստուածակիր. որ եղեւ իբր մականուն սրբոյն իգնատիոսի անտիոքայ հայրապետին. որ եւ ԱՍՏՈՒԱԾԱԶԳԵՍՏ. *Իգնատիոս, որ է աստուածազգեաց. Ածազգ. ʼի սկիզբն ամենայն թղթոցն. կամ ըստ Ճ. կամ ըստ Ճ. *Որ է աստուածազգեստʼʼ: *Աստուածազգեացն դիոնեսիոս: Աստուածազգեաց հարք սուրբք. Դամասկ.: *Առաքելոց սրբոց եւ մարգարէիցն աստուածազգեաց պարուք: Հարսն աստուածազգեաց. Խոր. հռիփս.: *Եթէ ոք իշխեսցէ ասել մարդ աստուածազգեաց զՔրիստոս, եւ ոչ Աստուած Ճշմարիտ, նզովեա՛լ եղիցի. Պրպմ. ՟Խ՟Ե. *Այսբանք նեստորի, մարդ աստուածազգեաց կոչելով զՔրիստոս. այլ մեզ մի՛ լիցի աստուածազգեաց կոչել կամ իմանալ, այլ՝ Աստուած մարմնացեալ. Դամակ: Բայց ուղիղ մտօք ասի մարմինն Քրիստոսի աստուածազգեաց. *Հոգւոյն Սուրբ եւ զօրութեան բարձրելոյն զստուածացգեացն զայն գոյացուցանել մարմին. Ոսկիփոր.: ԱՍՏՈՒԱԾԱԶԳԵԱՑ. θεόφορος a deo portatus, divinus, adflatus numine ՅԱտուածոյ կրեալ, այսինքն ընկալեալ. աստուածապարգեւ. *Ծանուցեալ ադամայ աստուածազգեաց իմաստութեամբն. Ագաթ.: *Աստուածազգեաց լոյս, կամ փառք, յարութիւն, յարմարութիւն. Շար.: Խոր. հռիփս. Ստէպ: Յայս միտ կարծի յոմանց Աստուածազգեաց կոչումն իգնատիոսի, ըստ որում բարձեալ եղեւ ʼի մանկութեան ʼի գիրկս Յիսուսի՝ ըստ Շար. եւ Յայսմաւ. յն. եւ հյ:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.