- ԲԵԼԻԱՐ
- (այ.) NBH 1-479 Chronological Sequence: Early classical, 10c, 13c գ. Բառ եբր. պէլիյալ կամ վէլիէսալ. βελίαλ belial Դիմակաց, կռուօղ, ապստամբ. ժանտ. անօրէն. հնացեալ յանզգամութեան, իբր սեփական անուն սադայէլի կամ բանսարուին սատանայի, որ եղեւ առաջին ապստամբեալն յԱստուծոյ. *Զի՞նչ միաբանութիւն է Քրիստոսի բելիարայ. ՟Բ. Կոր. ՟Զ. 15: *Երախտիք փրկչին հենգնեալ, եւ բելիար զուարթացեալ: Յամառեալ քարացեալ սրտիւ, որպէս օրինակն է բելիարայ. Նար. ՟Դ. ՟Կ՟Դ: *Բելիտր ʼի հեբրայեցւոց բարբառոյ անտի թարգմանի ապստամբ. Ոսկ. ՟բ. կոր. ուստի եւ ʼի Հին բռ. ասի. *Բելիար, ապստամբʼʼ: Ի սուրբ գիրս ասի եւ զչար մարդոյ. *Տեսէ՛ք զարսն զամպարիշտս զգաբաացիս զորդիսն բելիարայ. Դատ. ՟Ի. 13: որ ʼի ՟Ժ՟Թ. 22. կոչին *Որդիք անօրինացʼʼ:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.