- ԱՄԲԱՐԻՇՏ
- (րշտի, տաց.) NBH 1-0054 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 10c, 11c, 12c ա. ԱՄԲԱՐԻՇՏ կամ ԱՄՊԱՐԻՇՏ. Լմբ. սղ. ՟Ի՟Է. եւ ՟Լ՟Զ. հայերէն ստուգաբանէ՝ որպէս անբարի. *Մի՛ համարիր ընդ ամբարիշտս զանձն իմ. անբարի նա՛ է՝ որ գիտէ զբարին, եւ ոչ առնէ: Ամբարիշտ է՝ որ անմասն է ʼի բարւոյ, ʼի հաւատս եւ ʼի գործս պիղծʼʼ: Բայց որպէս բարեպարիշտն է բարեպաշտ, նոյնպէս եւ ամբարիշտն կամ ամպարիշտն է իբր անպաշտ. այս ինքն պրս. ձայնիս փէրէսթ. զի է յն. ἁσεβής եւ լտ. impius, զայն հաւաստեն այսինքն իբր անկրօն, անօրէն եւ անհաւատ. օտարացեալ յաստուածպաշտութենէ. ... եւ զայս եւս ստուգէ Լմբ. առակ. *Ամբարիշտ է, որ զէութիւն Աստուծոյ անհաւատութեամբ ʼի կարծիս ձգէ, եւ զդատելն զչարս, եւ զպսակելն զարդարսʼʼ. ռմկ. անաստուած եւ անզգամ մարդ, հաւատի օրէնք չիսեպօղ, անիրաւ, չար, չարագործ, անօրէն, մեղաւոր. *Միթէ կորուսանիցե՞ս զարդարն ընդ ամպարշտին: Երանեալ է այր՝ որ ոչ գնաց ʼի խորհուրդս ամպարշտաց: Ուսուցից անօրինաց զճանապարհս քո, եւ ամբարիշտք առ քեզ դարձցին: Տեղի դատաստանի, եւ անդ ամպարիշտ: Դատապարտէ արդար հանգուցեալ զամբարիշտս կենդանիս: Ի կորստական ամբարշտացն փախուցեալ: Ամբարիշտք, որք զԱստուծոյ մերոյ շնորհսն դարձուցին յանկարգութիւն. եւ այլն: *Յարդարութեան՝ ամբարիշտ: Արդար դաւանեցայ՝ ամենայն իրօք ամբարիշտս. Նար. ՟Ի՟Զ. ՟Հ՟Բ: ԱՄԲԱՐԻՇՏ. իբր ամբարշտական. *Ժամանակաւ ձգեալ ամբարիշտ սովորութիւնն. Իմ. ՟Ժ՟Դ. 16: *Զօրինացն բառնալ զամբարիշտ սովորութիւն. Պիտ.: *Ըստ ամբարիշտ հրամանի նորա: Զամբարիշտ հայհոյութիւնն Մակեդոնի. Յհ. կթ.: *Ամբարիշտ մտածութեամբ: Ամբարի՛շտ բարբառի (բան՝) բերանն այն. Մագ.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.