- ԽՈՆԱՐՀՈՒՄՆ
- (հման, մունք, մանց.) NBH 1-0963 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 10c, 13c, 14c գ. Խոնարհիլն. որպէս խոնարհութիւն, եւ նուաստութիւն, իջումն եւ զիջումն. *աստ ամբարտաւանութիւն, անդ խոնարհումն. Ճ. ՟Ժ.: *Մերժելով ʼի մտաց զսնոտի պարծանս ամբարհաւաճութեան, փոխանակ որոյ զիջանելոյ ըստ չափաւոր խոնարհմանն: Շարժիմ ʼի բարձր աստիճանէ կատարելութեանն յամենեւին ʼի ստորին եւ ʼի վերջին խոնարհումն. Պիտ.: *Զսէր արարչին առ իւր մերոյ բարձրութեան: Ուսանին զնորա խոնարհումն յերկնից, եւ զմարդեղութիւն. Ագաթ.: Նար. երգ.: ԽՈՆԱՐՈՒՄՆ. Կորացումն. թեքումն. *Զխոնարհումն գլխոց իւրեանց սնոտիպաշտամանն. Փարպ.: *Անկանիլն ոչ միայն զմարմնոյ խոնարհումն կոչէ. Ի գիրս խոսր.: *Յետ ելանելոյ հոգւոյն՝ խոնարհումն գլխոյն. Բրսղ. մրկ.: ԽՈՆԱՐՀՈՒՄՆ, ըստ քերականաց. κλίσις declinatio. Լծորդութիւն բայից պէսպէսփոփոխմամբ. *Յարեւանայ բային ութ խոնարհմունք, տրամադրութիւնք. եւայլն: Խոնարհութիւնքն են բերօղ ամանակաց. եւ յայտ ʼի խոնարհմանց է: Ոչ զանազանի ʼի խոնարհմունս որպէս զբայն. Թր. եւ Երզն. քեր.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.
