ԱՆԱՆՁՆ

(ձին, ձինք կամ ձունք, ձանց կամ ձնից.) NBH 1-0106 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 12c ա. ἅψυχος inanimis, inanimatus ( ʼի բառէս անձն, ո՛չ ըստ որում դէմք, այլ ըստ որում հոգի կամ շունչ բանական. որպէս եւ անձնաւոր ասի հոգիաւորն, շնչաւորն. տե՛ս ʼի կարգին.) անհոգի. անշունչ. մարդկային հոգի չունեցօղ. ... *Անանձանց եւ անձնաւորաց, անասնոցս եւ ասնոց ... այսպէս եւ յոգւոջն՝ եւ անանձունքն եւ անկատարքն եւ հիւանդոտքն. Փիլ. այլաբ.: *Մարմին եթէ արտաքուստ շարժի, անանձն է. իսկ եթէ ʼի ներքուստ, անձնաւոր. Նիւս. բն.: *Բանն Աստուած ոչ միայն բան ինչ անանձն, այլ եւ բան անձնական, եւ մարդ կատարեալ. Ոսկ. ես.: *Մարմին անանձն եւ անմիտ ոչ ընդունի յինքն տրտմութիւն: Յորժամ եղեւ մարդ միածինն, ո՛չ անանձն եւ անմիտ մարմին առեալ, այլ շնչաւոր յաւէտ: Ընդ անձնաւոր մարմնոյ, եւ ո՛չ անանձին զինքն անճառաբար միացուցեալ: Որք Ապողինարի կարծեօքն պատրեալք, ասելով անանձն եւ անմիտ գոլ զմիաւորեալն ընդ բանին մարմինն. Պրպմ. ստէպ: *Ոչ եթէ ըստ Ապողինարի անանձն մարմին ընդ ինքեան միաւորեաց բանն, այլ՝ մարմին՝ բանական անձն ունօղ. Սարկ. հանգ.: ԱՆԱՆՁՆ. իբր անկենդան. անկերպարան. պատահական, կամ անգոյ. *Իջանելն՝ զանձնաւոր իրաց նշանակէ, եւ ոչ զանանձնից: Անանձն թուին իրքն՝ որ յուսովն են. եւ հաւատքն անձն շնորհեն նոցա. Սարգ. յկ. ՟Դ. եւ Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ը: