- ՉԱՐԱԲԱՐ
- (-) NBH 2-0563 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 11c, 12c, 13c, 14c, 18c մ. κακῶς male. Չարաւ. չարաչար. եւ Չարութեամբ. *Չարաբար խօսին իբր զլկտոյ. Ոսկ. յհ. ՟Բ. 15: *Որպէս մանիքեցիքն չարաբար աւանդեցին. Հց. աթ. կիւրղ.: *Չարաբար յարտաքին օրէնսն փոխէին. Բրսղ. մրկ. (որ Ոսկ. յհ. ՟Բ. 28. չարագործաբար): ա. ՉԱՐԱԲԱՐ, բարք. ա. Տ. ՉԱՐԱԲԱՐՈՅ. πονηρός, κακόφρων, ἁγνώμων, φαῦλος malus, malignus, nequissimus, pravus. *Կանայք նոցա անմիտք, եւ չարաբար մանկունք նոցա: Այր չարաբար՝ բազումս տուժեսցի. Իմ. ՟Գ. 12: Առակ. ՟Ժ՟Թ. 19: *Ոմանք դուզնաքեայք ինչ են հեզք եւ մարդասէրք, եւ կէսք յոյժ դառինք եւ չարաբարք. Առ որս. ՟Ժ՟Ե: *Այսպիսի իրք գործէին, զի չարաբարքն պարտեալ յամօթ լիցին. Ոսկ. գծ.: *Ոմանք իցեն բարերարք (կամ բարեբարք), եւ ոմանք չարաբարք. Կոչ. ՟Ժ՟Զ. կամ ՟Ժ՟Ը: *Տրտնջօղ զառատաձիր տանուտեառնէն. եւ այսու չարաբարք ցուցան. Լծ. ածաբ.: *Չարաբար լինել ի պիղծ խորհուրդս, եւ երկնել զբարկութեան բանս: Չարաբար լինին մարդիկ բազում անգամ յանխրատութենէ ... որ ոչ խրատի, եւ չար բարս ստանայ. Լմբ. առակ. *Ընդդէմ չարաբարացն եւ չարախրատիցն. Իրեն. առ Լեհ.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.