ՊԱՏԻՃ

(տճոյ, ոց.) NBH 2-0610 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 10c, 14c գ. προβοσκίς, προνομαία, μυκτήρ proboscis, nasus. իտ. tromba, muso. Ցռուկն փղի երկայն եւ դիւրաթեք, որով պատատէ եւ առնու զոր ինչ եւ կամի. խօրթում, տուժ. *Փեղքն կանգնեալք՝ զպատիճսն ʼի վեր հանդերձեալ շարժէին. առակելով՝ եթէ ժողովրդեանն ողջոյն տան. եւ յետ այսորիկ տեսօղքն իբր գովեցին, սոքա իբր եթէ զոյգ փոխարէն ողջունին ընկալեալք՝ դարձեալ զպատիճսն իբր զաջս ʼի վայր թողին. Փիլ. լիւս.: *Փիղք զպատիճս պատեալ զհակառակորդօքն. Պտմ. աղեքս.: *Փոխանակ երկայն պարանոցին ունի զերկայն պատիճն՝ առ ʼի դարման կերակրոյ, եւ առ ʼի պէտս ջրոյ ըմպելոյ: Զպատիճն երկայն՝ որ մինչեւ ʼի յոտսն հասանէ: Փեղ զկերակուրն պատճովն համբառնայ հանէ յերկրէ. Վեցօր. ՟Թ: *Ուսաւ դպրութիւն փեղն, որ գրէր պատճովն ʼի գետինն, թէ զայս ես ինքնին գրեցի. Լծ. փիլ. (իմա՛ ուսեալ գծագրեալ՝ որպէս ծրագրեալ էր տէրն): ՊԱՏԻՃ. φλοιόν cortex. Կեղեւ որ պատէ զմարմնով արմտեաց եւ պտղոց. գապուգ. *Եւ ապա անտի բաժանի ʼի ցօղուն եւ ʼի պատիճ, եւ ʼի գոգաձեւ փոճոկս ցորենոյ. Վեցօր. ՟Ե: *Ոչ պատիճ հասկին բերանոց. Ոսկ. հերոդ.: ՊԱՏԻՃ. Սռնապան կամ գուրպայ՝ որ պատէ զսրունս եւ զոտս. *Պատիճք յոտսն, որ է կտաւեայ մետաքսեայ կօշիկքն: Ագուցանեն նմա զպատիճսն եւ զսանդալակօշիկսն. Մաշտ. ջահկ.: 5