- ՎԱՅՐԱՎԱՏԻՆ
- (-) NBH 2-0780 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 12c, 13c ա. Ի վայրէ իւրմէ կամ ընդ վայրս վատնեալ, խախտեալ, քայքայեալ, ցնդեալ, ցրուեալ, յօշեալ. որ ինչ ʼի բաց անկեալ դնի. խարխլած, ցրուած, ցրցնքած. ... *Ի վայրավատին անդամոց՝ որ աստ անդ դնիցին: Ցիր եւ վայրավատին կայ ամենայն: Զոմանս՝ կիսամահս ʼի միջոցին վայրավատինս կացուցանէր: Կապեսցուք զնա ընդ անիւն, եւ արձակեսցուք վերուստ ʼի վայր, եւ այսպէս վայրավատին արասցուք զմարմինս նորա. Վեցօր. ՟Գ: Սեբեր. ՟Գ: Պիտ.: Ճ. ՟Գ.: *Իբրեւ զերամակս արօտականաց՝ որոց ոչ իցէ հովիւ, վայրավատինս ցրուէին: Վայրավատինք եղեալ ʼի գլուխ լերանց եւ յամենայն խորաձորս. Սարգ. ՟ա. պ. ՟Բ. ՟Զ: *Ոչ իբրեւ ʼի գերութենէ ցրեցան վայրավատինք: Որ այնպէս ցրուեաց արկ զնոսա վայրավատինս. Ոսկ. ես.: *Տատանեալդ եւ վայրավատինդ, այս է խախտեալ: Վայրավատին եղեւ (իսրայէլ) ʼի ձեռն վհկացն. Գէ. ես.: *Զվայրավատին մտածմունս արտատրոհէ ʼի մտացն. Տօնակ.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.