- ՑԻՐ
- (ցրի, ցրիւ, ցիրք.) NBH 2-0913 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 7c, 8c, 10c, 11c, 12c, 14c ա.մ. σκορτιζόμενος, σκείρομενος sparsus σποράδην sparsim. Արմատ Ցրելոյ եւ Ցրուելոյ՝ իբր Ցրեալ ցրուեալ. ցնդեալ այսր անդր, սփռեալ, ցանեալ. սփիւռ, տարած, լոյծ. *Եղեւ նա ցիր եւ վայրագ. Եփր. ծն.: *Ի սերմանացու եւ ʼի ցիր նիւթոյ. Փիլ. այլաբ.: *Լեառն մածեալ. (զի) զցիրն եւ զլոյծն եւ զջրին ժողովէ եւ հաստատէ: Ցիր եւ վայրավատին կայ ամենայն խառն. Սեբեր. ՟Գ: *Որ լոյսն էր՝ ցիր ծագմամբ ... Լոյսն առաջին ցիր բնութիւն ունէր: Լոյսն ցիր բնութիւն էր. Վեցօր. ՟Բ: Շիր.: *Այլ ո՛չ ցիրք ʼի միմեանց. Անյաղթ պերիարմ.: *Յորոց յահէ ցիր վայրացան լինէին: Դաշտացն եւ ճանապարհացն ցիր դիաթաւալ կացուցանէին: Ցիր դիաթաւալ կացուցանեն զամբոխն ընդ երեսս դաշտին. Ասող. ՟Գ. 41: Ագաթ.: Խոր. ՟Բ. 62: գ. ՑԻՐ. գ. Տարածութիւն վայրաց. գիրք ցանեւցիր իրաց. սփիւռ վայր. *Ընդ ցիրն ասպատակ սփռեալ հայացիքն, զամենայն զօրսն պարսից կոտորեալ սպառեցին. Բուզ. ՟Դ. 31: *Ուռկանեցին ... զցիրս ցնդման բաժանման երկրի որդւոց աշխարհի. Նար. խչ.: *Երկիր եղեւ ցիր որդւոց մարդկան. Մծբ. ՟Ժ՟Բ: *Յատակ երկնի՝ ցիր վայելութեան աստեղացդ, եւ պայծառութեան լուսաւորացդ. Լմբ. առակ. ՟Ը. 34. իմա՛ առեալ ʼի բանէն Յոբայ. ՟Լ՟Ը. 7. *Յորժամ եղեն աստեղք ցիրք.ʼʼ որպէս ընթեռնու եւ Լմբ. ի սղ. ՟Լ՟Ա. թո՛ղ զի ոմանք ընթերցան աստեղք ծերք. ուր յն. ունի լոկ՝ աստեղք: ա.մ. ՑԻՐ ԵՒ ՑԱՆ. ա.մ. Տ. ՑԱՆ ԵՒ ՑԻՐ. *Հասեալ յԵրուսաղէմ, եւ որջոյն տուեալ սուրբ տեղեացն, կամեցաւ բնակել անդր ցիրեւցան մտօք. Լծ. եւագր.: *Եկեալ հողմ սաստիկ՝ ցիրեւցան զանսրբոցն հոսեաց զոսկերսն ընդ դաշտսն ամենայն. Կաղանկտ.: *Յանկարծակի ցիրեւցան այսր եւ անդր արձակմամբ փախստէիւ հեռանային. Յհ. կթ.: ՑԻՐ ԸՆԴ ՑԻՐ ԼԻՆԵԼ. Ցրուիլ յիրերցա կամ իսպառ. *Խաղացին ʼի մէջ ճակատուցն, եւ ցիրընդցիր լինէր. Խոր. ՟Գ. 67: ՑՐԻՒ. Տե՛ս զկնի ʼի կարգին: ԱՍՏԵՂՔ ԾԵՐՔ, կամ ՑԻՐՔ. (1՟1013). Յոբ. ՟ԼԸ. 7. յն. լոկ, աստեղք. որ թերեւս կրկին գրութեամբ ʼի մեր յունական օրինակի, որպէս արմատ բայիս ունէր նշանակել Հաստատուն: JJSW : ՑՐԱՆ կամ ՑԻՐ ցրան. (2-0919) Տ. ՑՐԱՆ
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.