- ԱՆՇՆՈՐՀ
- (ի, աց կամ ից.) NBH 1-0214 Chronological Sequence: Early classical, 7c, 11c, 12c, 13c ա. ἅχαρις ingratus, ut ratia carens, insuavis, injucundus Յետնեալ ʼի հոգեւոր կամ ʼի մարմնաւոր շնորհէ. ուր պակասին շնորհք, կամ վայելչութիւն. անշնորհք, շէնք շնորհք չունեցօղ. *Առասպել տարաժամ՝ այր անշնորհ (կամ անշնորհք). Սիր. ՟Ի. 20: *Անհաւատից եւ անշնորհից եւ յոլով բանք խրատուց ոչինչ օգուտ գործեն. Յճխ. ՟Դ: *Անշնորհ մկրտութիւն. Մագ. ՟Ա: *Անշնորհ սնափառութեամբ ցնդին յարտասուս. Կլիմաք.: *Ակամայն եւ ʼի հարկէն անշնորհ է, եւ առանց վայելչութեան. Վրք. սեղբ.: *Բանք իմաստասիրացն անշնորհք են, եւ օտար ʼի ճշմարտութենէ. Սարգ. յուդ. յռջբ: *Զի մի՛ կարծիցեն, թէ երկայն աղօթելն անշնորհ ինչ իցէ. Իգն.: մ. Ասի եւ իբր մ. *Տացես ըմպել յանշնորհսʼʼ. այսինքն անշնորհաբար կամ անդէպս. Սիր. ՟Ի՟Թ. 32: ԱՆՇՆՈՐՀ. ἁχάριστος ingratus, gravitudinis expers Ապաշնորհ. անշնորհակալու. ապերախտ. ոչ փոխարինօղ. ... *Անհաւանք ծնողաց, անշնորհք. ՟Բ. Տիմ. ՟Գ. 2: *Զայնպիսի քաղցր տեսութիւն թողուլ, յանշնորհն եւ ʼի ժլատն ընթանալ (բռնաւորի) ծառայութիւն. Ոսկ. յհ. ՟Ա. 7: *Եւ այսպէս անշնորհ՝ սերմանողին ցուցանին. Իգն.: *Կշտամբէ զանշնորհն լինել նոցա, եւ առանց ողորմութեան. Շ. յկ. ՟Ծ՟Թ: ԱՆՇՆՈՐՀ ԱՌՆԵԼ. Չճանաչել կամ առ ոտն հարկանել զտուօղն շնորհի. աներախտի կամ անարժան շնորհակալութեան համարել. *Դորին խրատ անշնորհ առնել զդիսն իշխեաց, որոց նմա զայն շնորհեալ էր գեղեցկութիւն. Ագաթ.: *Անշնորհ առնէր զտալիսն եւ զբերելիսն կարասոյն. Բուզ. ՟Դ. 10:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.