- ՓՈՒՔ
- (փքոյ, ոց.) NBH 2-0959 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 10c, 12c, 13c, 14c, 17c գ. πνεῦμα spiritus, ventus, flatus. (որպէս թէ փուչ. եւ արմատ Փքալոյ. ) Փչումն. շունչ. հողմ. սիւք. շարժումն օդոյ փչմամբ ʼի կենդանւոյ կամ ʼի գործւոյ՝ այտուցիչ փքացուցիչ ուռուցմամբ. ... (լծ. եւ յն. φύς . ռմկ. ֆը՛ս. պ. փուք. որպէս փչումն). *Յիշեա, զի փուք են կեանք իմ. Յոբ. ՟Է. 7: *Տիկ հնացեալ ոչ կարէ ունել զփուք: Տիկս իմն կազմէ, որ ոչ յանձնէ ունիցին զփուքն, եւ յամենայն փողսն տալ զփուքն. Իսիւք.: Սեբեր. ՟Ե: *Փուքն՝ որ ʼի փամփշտին՝ արգելու. Եզնիկ.: *Իբրեւ զուռուցիկ փքոյ շփոթեալ: Հպարտութիւն է ախտ զայրացեալ, եւ ուռուցեալ փքով. Յհ. կթ.: Վրք. հց. ՟Ժ: ՓՈՒՔ. Ուռոյցք իբրեւ ʼի փչմանէ. փքացումն. *Զփուք հպարտութեանն յանգուցանել. Լմբ. ատ.: *Զի որք խրոխտ փքով եկին, ʼի սուրբ կուսէն պատուհասին. Ներս. մոկ.: ՓՈՒՔ. Քամի փորոյ. փուքս, տեռ. ... *Ի մեղկութիւն մարմնոյ լինին, ʼի զգայռ, եւ ʼի փուք, եւ յաղբոյ յաճախութիւն. Բրսղ. մրկ.: *Փուքս արձակէր (արդաղոն կատակօղ): Հանէր փուքսմեծամեծս, եւ միոյ միոյ ասէր, այս քեզ ա՛պողոն, այս քեզ փե՛ստոն. Հ. կիլիկ.: գ. ՓՈՒՔ կամ ՓՈՒՔՔ. գ. (որպէս թէ փուչք). φυσητήρ, κώρυκος follis, sufflatorium. Գործի՝ որով լինի փչել ուժգին առ արծարծանել զհուր. փուքս. ... *Իբրեւ զփուքս դարբնաց ուռուցեալ: Պակասեսցին փուքք ʼի հրոյ: Ո՛չ որպէս գարբին մի, որ փքովք կայծակունս արծարծանէ. Յոբ. ՟Լ՟Բ. 19: Երեմ. ՟Զ. 29: Ես. ՟Ծ՟Դ. 16: *Որպէս դարբնական փքովք զկայծակունս արծարծանելով: Փուք դարբնի լցեալ է, եւ ունայն. Շ. թղթ.: Եփր. ապաշխ.: *Որպէս հողմ մտեալ ʼի փուքսն՝ եռացուցանէ զբովս. Գէ. ես.: ՓՈՒՔ. Տիկ փչողական. ἁσκός, ἁσκόδιος uter (utris); utriculus. *Ուստի՞ իմացար զփուքսն օդընկալս կազմեալ, եւ զմղեալ օդն մատամբք ʼի նուագս յօրինել: Երկուց փքոցն (յն. տկացն) եւ այլն. Սեբեր. ՟Է: ՓՈՒՔ. θυλάκιον folliculus, vagina seminis. Պարկ կամ քսակ արմտեաց. *Զընդոց փուքն յստակել. Բժշկարան.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.