ԱՍՊԱՏԱԿ

(ի, աց.) NBH 1-0315 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c, 10c գ. (ʼի պրս. էսպ, ձի. եւ թախիտէն, թէքիտէն արշաւել, ընթանալ. լծ. եւ լտ. էքսբէտի՛ցիօ) Որ ձիով արշաւէ. յարձակօղ երիվարաւ. որ եւ ԱՍՊԱՏԱԿԱՒՈՐ. ձիով վրայ վազօղ. ... *Այլ առաւել վարի որպէս Ասպատակութիւն. արշաւանք ձիով. յարձակումն երիվարաւ. ձիարշաւք. ձիընթացք. ὀρμή, ὄρμημα impetus, πάροδος transitus եւ transiens (անցք, եւ անցաւոր). ... *Մի՛ երկնչիք յասպատակէ քաղդէացւոցն, ʼի ձայնէ ասպատակի նորա: Եկին յասպատակէ: Ասպատակք քո ʼի վերայ ծովու: Ի վերայ նոցա հեղից իբրեւ զջուր զասպատակ իմ. ՟Գ. Թագ. ՟Ի՟Ե 24: Երեմ. ՟Խ՟Է 3: ՟Բ. Թագ. ՟Գ 23: Ամբ. ՟Գ 8: Ովս. ՟Է 10: *Ամազոնաց յասիա ասպատակ: Մինչեւ ցհերակղիտացւոց ասպատակն. Եւս. քր.: *Զամենայն կանայս ասպատակն ժողովէր. Բուզ. ՟Գ 58: *Առաքէ զզօրս ասպատակաւ հինից: Հինից եւ ասպատակաց պարապեալք. Խոր. ՟Բ 26. 56: *Ասպատակաւ արշաւէր. Եղիշ. ՟Ե: *Յետ միանդամ եւ երկիցս ասպատակի իսմայելեան զօրուն ʼի հայս. Յհ. կթ.: *Այսու զհինին այլազգեաց զասպատակն յայտ առնէ: Կարծէին իբրեւ յասպատակէ իմն զամենայն առնուլ: Հինից ասպատակօք երկեցուցանէ զնոսա. Ոսկ. ես.: *Իբրեւ ասպատակն խառն ընդ միմեանս հարան, կամ զմիմեամբ սփռեցաւ. Յհ. կթ.: *Ասպատակք այլոց վայրենեաց ըստ նմանութեան դիւաց. Նար. ՟Կ՟Թ: ԱՍՊԱՏԱԿ ՍՓՌԵԼ կամ ԱՐՁԱԿԵԼ. ԱՍՊԱՏԱԿ ԴՆԵԼ, ՏԱԼ, ԱՌՆԵԼ. ἰππεῖς ποιέω equites facio, ἑπιβάλλω, ἑπιπίπτω, ὀρμάω aggredior, procedo, cado super Ասպատաութիւնս կամ ասպատակաւորս արձակել. յարձակել ʼի վերայ, վազել՝ դիմել՝ անկանիլ. *Ասպատակ սփռէր ընդ աշխարհն, կամ զկողմամբքն ասորեստանի, կամ ʼի հայս, կամ ընդ երեսս գաւառին. ՟Ա. Մակ. ՟Ա 24: Ագաթ.: Յհ. կթ.: *Ասպասատակ արձակէծ գաւառաց, տեղեաց, վայրաց. Եղիշ. ՟Բ: *Սոքա ասպատակ եդին ʼի կողմն մի: Անտի ասպատակ դնէին ʼի քաղաք մի սկիւթացւոց: Յօժա՟Էին այնուհետեւ ասպատա՛կ տալ ʼի հեթանոսսն. ՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Բ 13. 29: ՟Ա. Մակ. ՟Գ 25: *Նախ ինքն իսկ արքայ, ապաեւ այլք ոմանք ղկնի ասպատակ աուեալ. Յհ. կթ.: *Ասպատակ տուեալ առնուին զամենայն երկիրն. Բուզ. ՟Դ 25: *Հանէր զզօրս հոնաց՝ ասպատակ առնել ʼի կողմանս պարսից: Ասպատակ եւս ʼի յոյնս արարին. Ասից: Ասպատակ եւս ʼի յոյնս արարին, Աբաթ: Խոր. ՟Բ 51: *Ասպատակ առնէին ʼի միջնաշխարհն. Բուզ. ՟Ե 4: