ԹՈՂՈՒՄ

(թողի, թո՛ղ, կր. ԹՈՂԱՆԻԼ կամ ԹՈՂՈՒԼ. թողաւ. ղան. եւ այլն.) NBH 1-0817 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 9c, 11c, 12c, 13c - ἁφίημι , ἁνίημι, ἑάω, καταλείπω relinquo, sino, mitto, permitto, demitto, remitto, omitto Թոյղ կամ թոյլ տալ. իբր ʼի վայր կամ ʼի բաց դնել. ընկենուլ. զանց առնել. լքանել. առնել՝ զի մնասցէ կամ անկցի. թողացուցանել. ... *Զեղբայր մի ձեր աստ առ իս թողուցուք: Թողի ʼի ձեռաց: Թողից զայգի իմ, եւ մի՛ յատցի եւ մի՛ բրեսցի: Եթող նշխար: Թողից զպարարտութիւն իմ, կամ զքաղցրութիւն իմ: Ոչ թողցէ զքեզ, եւ ոչ ընդ վայր հարկանիցէ: Գուցէ թողեալ հօր մերոյ զէշսն՝ եւ զմէնջ հոգասցէ: Զշառաւիղ արմատոյ դորա թողէ՛ք յերկրի: Թողին զուխտն Աստուծոյ: Թողցեն օտարաց զմեծութիւնս իւրեանց: Մի՛ թողուր զիս Տէր Աստուած իմ: Սիրտ իմ եթող զիս: Իբրեւ կամեցաւ մտանել յամբոխն, ոչ թողին զնա աշակերտքն. եւ այլն: *Քեզ թողեալ է աղքատն. Սղ. ՟Թ. 38: ԹՈՂՈՒԼ. Թոյլ առնել. արձակել. ներել. շնորհել. քաւել. ... *Թո՛ղ մեզ զպարտիս մեր, որպէս եւ մեք թողումք մերոց պարտապանաց: Թողցես դոցա զյանցանս եւ զմեղս իւրեանց: Թողէ՛ք, եւ թողցի ձեզ. եւ այլն: *Դու Տէր բազմագութ թողեր զմեղս մեր. ՟Ա. Եզր. ՟Ը. 88. յն. թեթեւացուցեր, կամ բարձեր: *Թողեա՛լ լիցին դմա մեղք իւր. Ես. ՟Խ. 2. յն. լուծցին, կամ արձակեսցին: ն. եւ կ. ԹՈՂՈՒԼ. ն. եւ կ. պէսպէս առմամբ. *Մին առնուցու, եւ միւսն թողուցուʼʼ. այսինքն առցի, թողցի. Մտթ. ՟Ի՟Դ. 40: *Ո՛չ թողուցուն ձեզ մեղքդ այդոքիկʼʼ. այսինքն ոչթողցին. Ես. ՟Ի՟Բ. 14: *Այլում տեղւոյ եւ ժամանակի թողեալ (զմնացորդ բանից): Թողու ʼի վերայ նոցա զամենայն շէնս (այսինքն շնորհէ): Ի նոսա թողլով զշէնս ամենայն: Եպիփանու վճարեալ զկենցաղս՝ թողեալ լինի (այսինքն մնայ) աշակերտ մի անուն Հռոփանոս. Խոր. ՟Ա. 3: ՟Բ. 7: ՟Գ. 53: *Ոչ այլ ինչ գտաւ զելս իրացն, բայց թէ թողուլ զնաւն ըստ հողմոյն. Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ: *Այս յիւրաքանչիւր կամս թողեալ լիցի: Զայս ʼի նոսա եւ յԱստուած թողլի՛ է. Յհ. իմ. ատ.: *Ի բազում խռովութենէն՝ որ կայր ʼի սրտին, չէր կարօղ զձայն թողուլ (արձակել, հանել): Յորժամ թողոյր (այսինքն աւարտէր) զաղօթսն յեկեղեցին, վաղվաղակի փախչէր ʼի սենեակ իւր. Վրք. հց. ՟Դ. եւ ՟Գ: *Զանօգուտն եթէ թողեալ լինիք, զօգտութիւն գտանէք. Ագաթ.: *Ի կամս մեր զմեզ թողեալ լինի. Նանայ.: *Վտանգեալ յուսահատութեամբ՝ իսպառ կարծէ զթողանիլն. Լմբ. սղ.: *Զթողանիլն զոր կրեացն ʼի սկզբանէ մարդոյս բնութիւն: Որ էր յայտնապէս լուծողի զպատահեալն մեզ թողանիլնʼʼ. յն. թողումն, կամ լքումն. Պրպմ. չ: *Վասն նորա ասացաւ չթողանել ոգի նորա ʼի դժոխս. Խոսրովիկ.: *Կա՛մ եղեւ ինձ առնուլ փոքր մի զպէտսն. սակայն ոչ թողայ, այլ որպէս ʼի դատաւոր արգելայ (ʼի խորհրդոցս). Կլիմաք.: մ. ԹՈՂ. իբր մ. Անշաղկապ յարեալ յայլ բայ. ἅφες, εἶα sine, permitte եւն. Աղէ. թո՛յլ տուր. ներեա՛. մի՛ լինիր արգել. մի՛ երկնչիր. թո՛ղ ընէ կամ ըլլայ, թո՛ղ երթայ ընէ. ... *Աղէ՛, թո՛ղ, ա՛ծ, ե՛կ, բե՛ր. Թր. քեր. *Թո՛ղ հանից զշիղդ: Թո՛ղ տեսցո՛ւք: Թո՛ղ անիծանէ՛ այնպէս. Մտթ. ՟Է. 4: ՟Ի՟Է. 49: ՟Բ. Թագ. ՟Ժ՟Զ. 10: *Թո՛ղ, որ լաւն է, ընտրեա՛լ կալցուք: Թո՛ղ գրեմ եւ ցուցանեմ մեծ թագաւորին. Եղիշ. ՟Բ. եւ ՟Գ: *Թո՛ղ լան եւ ողբան զմեր կործանումն: Թո՛ղ համարձակ գայ նստի թագաւոր. Լաստ. ՟Ժ՟Է. ՟Ժ՟Ը: *Թո՛ղ ինքն նախ երթայր եւ առնոյր զթագաւորութիւնն. Եզնիկ.: *Ինձ, թո՛ղ, մեծաբանէք. Աստուծոյ ընդէ՞ր. Վանակ. յոբ.: *Թո՛ղ, դու է՞ր չհասեր թիկին: Թո՛ղ, դու զիա՞րդ կացեր լըռին. Գր. տղ. յերուսաղէմ.: *Թո՛ղ խաւարի ինձ լոյս արեւուն, թո՛ղ շիջանին ինձ պարք աստեղաց, երբ զքեզ ʼի խաչ տեսի բեւեռած. Գանձ.: *Եթէ այս ʼի մտի էր քո, թո՛ղ փրկեալ էր (քո) զնոսա: Թո՛ղ կերեալ էր ձեր զնա ʼի տեղւոջ մի սուրբ. Եփր. ել. եւ Եփր. ղեւտ.: նխ. ԹՈՂ. իբր նխ. հանդերձ խնդրով. ἑκτός sine, praeter, extra, relictis, exeptis Թանց. թո՛ղ ա՛նց. առանց. բաց ʼի. ուրոյն. արտաքոյ. արտաքս հանելով կամ թողլով. թո՛ղ, մէկ դի՛ դիր, դուրս, ʼի զատ. ... *Եղեւ սով յերկրին, թո՛ղ զառաջին սովն: Թո՛ղ զմեռեալսն վասն կորխայ: Թո՛ղ զբնակիչս գաբաացւոց: Եզն, կով, ոչխար, թո՛ղ զեղջերու եւ զայծեամն: Թո՛ղ զայլ աղխ: Թո՛ղ զմեհեւանդս, եւ թո՛ղ զմանեակս ոսկիս: Թո՛ղ զկանայս եւ զմանկտի: Թո՛ղ զայլ նեղութիւնսն. եւ այլն: *Թո՛ղ անդր զմարդիկ մեռեալ ... լային զթամուզ. Մամբր.: *Այո՛ թո՛ղ անդր ասէ զայդ, նա Պետրոս իսկ ասաց. Ոսկ. յհ. ՟Ա. 2: *Ի Տիտոսէ կայսերէ մաշեցան ʼի սուր սուսերի, թո՛ղ քան զորս ʼի պաշարմանն սովոյն. Կիւրղ. ղկ.: շ. ԹՈՂ ԹԷ. իբր շ. μήτιγε; καὶ ὄτε, ἕαν δὲ quanto magis? եւն. Ապա քանի՞ եւս. ո՞ւր մնայ այնուհետեւ. մանաւանդ. ո՞ւր կը մնայ. *Երկինք ոչ են անարատ առաջի նորա, թո՛ղ թէ այր գարշ եւ անսուրբ: Եթէ մեծ ինչ բան խօսեցեալ էր ընդ քեզ մարգարէին, ո՞չ ապաքէն պարտ էր առնել. թո՛ղ թէ զի ասաց, լուացի՛ր, եւ սրբեսցիս: Զհրեշտակս դատիմք, թո՛ղ թէ զերկրաւորս. Յոբ. ՟Ժ՟Ե. 16: ՟Դ. Թագ. ՟Ե. 13: ՟Ա. Կոր. ՟Զ. 3: *Թո՛ղ թէ՝ որ ոք բազում ոգիս հնարի ʼի մոլորութենէ ʼի ճանապարհ ածել. Փարպ.: ԹՈՂ ԼԻՔ ԼԻՆԵԼ. Թողեալ լքեալ լինել. բարձիթողի ըլլալ. ... *Թող լիք եղեն նոքա ʼի նմանէ. Եփր. մն.: ԹՈՂ (1-0817) ԹՈՂ ԱՆԴՐ ԹՈՂ ԹԷ. Տ. ԹՈՂՈՒԼ: