ԻՒՐՈՎԻՆ

(-) NBH 1-0876 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 8c, 10c, 11c, 12c, 14c մ. ԻՒՐՈՎԻ ԻՒՐՈՎԻՆ. αὑτός, ἐαυτῷ, τῆ, τοῦ ipse, per se, se se. Իւրեւ. ինքնին. անձամբ անձին. եւ Դիւրաւ. ինքիրեն. անձամբը. ինքիրմէ. ... *Յանիծանել ամբարշտին զսատանայ՝ իւրվի ցիւր անձն անիծանէ. Սիրաք. ՟Ի՟Ա. 30: *Զչարեալ անտոնինոսի՝ իւրովի հասանէ միահամուռ ամենայն զօրօք: Ոչ կամեցաւ իւրովի երթալ, այլ դոյզն գունս առաքէ. Խոր. ՟Բ. 20: ՟Գ. 25: *Ինքն իսկ իւրովի չկարէ՞ր զերկինս առնել. Եզնիկ.: *Մի՛ իւրովի առնուլ զվերակացութիւնն, այլ զոր այլքն դատիցին. Բրս. հց.: *Զի այնպէս ինքն իւրովի կործանէ ազնձն չարութիւնն. Ոսկ. մ. ՟Ա. 7: *Լինի երբեմն որ առանց ջանի իւրովի գայ զղջումն, եւ լինի՝ որ բազում ջանիւ ոչ կարես արտասուել. Անան. զղջ.: Իսկ Երզն. մտթ. *Իւրովի երթալով. եւ կամամահ լինելովʼʼ. լաւ եւս է ընթեռնուլ՝ զիւրովին երթալով: *Զոր զիւրովին պատկեր գործեաց, անկեալ առաջի այնմ երկիրպագանէ. Եւս. ՟Խ՟Դ. 15: *Ձգե՛լ իւրովին զանձինս ʼի նեղութիւնս՝ ցածնոց մարդոց է. Ոսկ. եբր. ՟Ե: Եւ αὑτομάτως sponte. Կամաւ իւրով. կամովին. ինքնակամ. կամակար. *Ոչ սա էա՛ծ զնա, այլ ինքն իւրով եկն. Ոսկ. մ. ՟Բ. 2: *Անձնատու իւրովի լեալ ոստիկանին. Յհ. կթ.: *Ոչ թէ ʼի հարկէ, այլ իւրովի բերի յառաքինութիւնս. Լմբ. սղ.: ա. ԻՒՐՈՎԻ. ա. ԻՒՐՈՎԻՆ. իբր իւրոյին. իւրով. *Իւրովի կամօք չարացեալ չարին՝ ար անուանեցաւ. Ագաթ.: *Իւրովի կամաւ իսկ խոյս ʼի չարէն տուեալ. Յհ. կթ.: (որք լինին եւ մակբայ՝ եթէ զատուսցես ʼի բառէդ կամք՝ բթանշանաւ: *Մի՛ կարծիցես՝ եթէ երուսաղէմ իւրովին ամրութեամբ կարաց ապրել. Ոսկ. ես.: *իւրովին հեզութեամբն համոզեալ: Իւրովին ձեռօք իսկ կերակրել զաղքատս: Կուսական իւրովին քաղաքավարութեամբ. Մագ. ՟Ժ՟Դ: Մագ. կ: ԶԻՒՐՈՎԻՆ ԵՐԹԱԼ. (1-0737) ἐαυτόν ἁποκτεινεῖν, ἐαυτόν ἁναιρεῖν seipsum interficere Անձամբ զանձն ʼի մահ հարկանել, սպանանել. անձին առնել. անձնամահ լինել. ինքիր զինքը սպաննել. ... *Միթէ զիւրովի՞ն երթայցէ: Ձգեաց զսուսեր, եւ կամէր երթալ զիւրովին: Եդ զսուսերն, եւ չոգաւ զիւրովին. Յհ. ՟Ը. 22: Գծ. ՟Ժ՟Զ. 27: ՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Դ. 44: