- ԻՒՐՈՎԻ
- (-) NBH 1-0876 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 8c, 10c, 11c, 12c, 14c մ. ԻՒՐՈՎԻ ԻՒՐՈՎԻՆ. αὑτός, ἐαυτῷ, -τῇ, -τοῦ ipse, per se, se se. Իւրեւ. ինքնին. անձամբ անձին. եւ Դիւրաւ. ինքիրեն. անձամբը. ինքիրմէ. ... *Յանիծանել ամբարշտին զսատանայ՝ իւրվի ցիւր անձն անիծանէ. Սիրաք. ՟Ի՟Ա. 30: *Զչարեալ անտոնինոսի՝ իւրովի հասանէ միահամուռ ամենայն զօրօք: Ոչ կամեցաւ իւրովի երթալ, այլ դոյզն գունս առաքէ. Խոր. ՟Բ. 20: ՟Գ. 25: *Ինքն իսկ իւրովի չկարէ՞ր զերկինս առնել. Եզնիկ.: *Մի՛ իւրովի առնուլ զվերակացութիւնն, այլ զոր այլքն դատիցին. Բրս. հց.: *Զի այնպէս ինքն իւրովի կործանէ ազնձն չարութիւնն. Ոսկ. մ. ՟Ա. 7: *Լինի երբեմն որ առանց ջանի իւրովի գայ զղջումն, եւ լինի՝ որ բազում ջանիւ ոչ կարես արտասուել. Անան. զղջ.: Իսկ Երզն. մտթ. *Իւրովի երթալով. եւ կամամահ լինելովʼʼ. լաւ եւս է ընթեռնուլ՝ զիւրովին երթալով: *Զոր զիւրովին պատկեր գործեաց, անկեալ առաջի այնմ երկիրպագանէ. Եւս. ՟Խ՟Դ. 15: *Ձգե՛լ իւրովին զանձինս ʼի նեղութիւնս՝ ցածնոց մարդոց է. Ոսկ. եբր. ՟Ե: Եւ αὑτομάτως sponte. Կամաւ իւրով. կամովին. ինքնակամ. կամակար. *Ոչ սա էա՛ծ զնա, այլ ինքն իւրով եկն. Ոսկ. մ. ՟Բ. 2: *Անձնատու իւրովի լեալ ոստիկանին. Յհ. կթ.: *Ոչ թէ ʼի հարկէ, այլ իւրովի բերի յառաքինութիւնս. Լմբ. սղ.: գ. ԻՒՐՈՎԻ. գ. Ինքն. նոյն ինքն. *Իւրովի (այսինքն զնոյն ինքն) զաստուած յատեան մատուցանէ: Նորին իւրովին ʼի դատ մատուցեալ պահանջէ. Ոսկ. ես.: ա. ԻՒՐՈՎԻ. ա. ԻՒՐՈՎԻՆ. իբր իւրոյին. իւրով. *Իւրովի կամօք չարացեալ չարին՝ ար անուանեցաւ. Ագաթ.: *Իւրովի կամաւ իսկ խոյս ʼի չարէն տուեալ. Յհ. կթ.: (որք լինին եւ մակբայ՝ եթէ զատուսցես ʼի բառէդ կամք՝ բթանշանաւ: *Մի՛ կարծիցես՝ եթէ երուսաղէմ իւրովին ամրութեամբ կարաց ապրել. Ոսկ. ես.: *իւրովին հեզութեամբն համոզեալ: Իւրովին ձեռօք իսկ կերակրել զաղքատս: Կուսական իւրովին քաղաքավարութեամբ. Մագ. ՟Ժ՟Դ: Մագ. կ:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.