- ՀՈՒՐ
- (հրոյ, հրով կամ հուրբ.) NBH 2-0125 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 11c գ. πῦρ ignis. (լծ. քաղդ. նուր. պ. նար. յն. փիռ. իսկ լտ. ո՛ւրօ. այլրել.) *Նրբագոյնն եւ թեթեւագոյնն ʼի չորից տարերաց՝ այրեցօղ եւ լուսատու. եւ ամենայն նիւթ հրացեալ. կրակ. խարոյկ. ջահ. բոց: Նմանութեամբ՝ Վառեալ սէր, բարկութիւն, ցանկութիւն, տենդ, եւ այլն. ... *Ճառագայթք հրոյ: Ծծումբ եւ հուր: Բոցոյ հրոյ: Հնոց հրոյ: Վառեալ էր հրով, եւ ոչ այրէր մորենին: Խորովեալ հրով: Ի հուրն անշէջ. եւ այլն: Իսկ ՟Ա. Թագ. 28. *Ետու տան հօր քոյ զամենայն զառ ʼի հրոյն որդւոցն իսրայէլի ʼի կերակուրʼʼ. այսինքն զզոհս եփեալս: *Ամենայն ոք հուրբ յաղեսցի. Ագաթ.: *Հուր տապախառն տենդոյ վառեալ տոչորէր ʼի նմա. Եւս. պտմ. ՟Ա. 8: *Հուր սիրոյ կենարարին բորբոքեցաւ, եւ այլն. Շար.: *Այնպէս սաստիկ հուրն քրիստոսի. այսպէս ʼի վեր քան զբնութիւնն առնէ զյօժարութիւնն. Ոսկ. եփես.: ա. ՀՈՒՐ. ա. իբր Հրեղէն. *Եղիա ʼի հուր կառս ելեալ: Հեռի լիցուք ʼի հուր բոց գետոյ անտի. Ոսկ. յհ. ՟Ա. 11: ՀՈՒՐ ՀԱՐԿԱՆԵԼ. ՀՈՒՐ ԱՐԿԱՆԵԼ. ՀՈՒՐ ՎԱՌԵԼ. ՀՈՒՐ ԴԱՏԵԼ. καίω πῦρ, ἑπυρίζω, ἑκκαίω incendo, comburo. Հուր վառել, բորբոքել, հրձիգ առնել. կիզուլ. այրել. տոչորել. կրակ ձգել, վառել, էրել. ... *Արկցէ հուր ի տուն աստուածոց նոցա, եւ այրեսցէ զնոսա. Երեմ. ՟Խ՟Գ. 12. որպէս եւ ՟Խ՟Թ. 27. հուր վառել. եւ Ես. ՟Ծ. 11, հուրբ վառեալ: *Հուր արկանել սկսան ʼի բանակի անդ (այսինքն կրակ վառել). ՟Ա. Մակ. ՟Դ. 20: *Հուր հարեալ զնովաւ: Հուր հարին զքաղաքէ: Ես հարից զքէն հուր. Առակ. ՟Ի՟Թ. 1. եւ 8: Եզեկ. ՟Ի. 47: *Զայն տաճար հրով դատեցայց. ՟Ա. Մակ. ՟Է. 35: *Զփայտակերան հրով դատել. ՟Գ. Մակ. ՟Ե. 23:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.