- ՇԱՂԻՂ
- (ղղի, ղով, ղաց.) NBH 2-0461 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 14c գ. σάρξ, κρέας caro τετελευτικώς mortuum. Միս կենդանւոյ հու. մարմին զենեալ կամ յօշեալ, գիշատեալ. եւ Գէշ. մեռելոտի. միս, եւ սատակ .... *Է՞ր վասն այնչափ անդեայք եւ խաչինք, եւ այնքան շաղիղ պատառեալ. ուր սակաւ ինչ պետք են որովայնի: Զի արեամբ եւ շաղովն նորա լցցին եւ յանդեսցին: Ոսկ. եփես. ՟Բ. Ոսկ. ապաշխ. ՟Է: *Ոչ զմարմին կրթելով, եւ ոչ պարարելով զշաղիղն. Նիւս. կուս.: *Գիշակեր գազանք, ոյք միշտ շաղիղ ուտեն. յն. մասկեր են Վեցօր. ՟Բ: *Ոչ շաղղով եւ արեամբ ուռուցեալ (այսինքն ապականացու մարմնով) առնեն մարմինքն, այլ նորոգեալք յարութիւնն ապականացուք զանապականութիւն ժառանգեն. Եզնիկ.: *Անկանիցի անդ արջառ կամ էշ ... շաղիղննորա՛ լիցի. Ել. ՟Ի՟Ա . 34: *Տուեալ է Աստուծոյ անգեղն առաւել զսրատեսութիւն, այնքան՝ զի ազդեալ ʼի հեռուստ վասն անկածի իրիք շաղղաց գիշի, եւ այլն. Ոսկիփոր.: Վրիպակ կարծի դրուիս. *Արեամբ եւ շաղաղով. Ոսկ. ես.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.