- ՇՈՒՆ
- (շան, շանց.) NBH 2-0490 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c, 8c, 12c, 13c գ. κύων canis. (լծ. յն. գի՛օն. լտ. գանիս. իտ. գանէ. գղղ. շիէն ). Չորքոտանի հաջողական, գազան՝ բայց ընտանի, տիրասէր, հաւատարիմ պահապան. ... Տե՛ս եւ ԲԱՐԱԿ: *Ոչ կռանչեսցէ եւ ոչ շուն մի լեզուաւ իւրով: Մի՛ ուտիցէք, այլ շան ընկերսջիք. եւ այլն: *Իբրեւ զշուն մեռաւ, եւ իբրեւ զէշ քարշեցաւ. Եղիշ. ՟Է: Նմանութեամբ ասի. *Շուրջ եղեն զինեւ շունք բազումք: Զգո՛յշ եղերուք ʼի շանց անտի. եւ այլն: *Բազում շանց հոմատեսակք եղանիցիք զհայհոյութիւնս բարբառողաց. Յհ. իմ. երեւութ.: *Զի՞նչ շունդ. ցամաքային, եւ ջրային, եւ երկնային. Առ որս. ՟Զ: *յորժամ վասն շան է բան, վասն զի ʼի հոմանուանցն է այս ձայն, նշանակէ զաստղայինն, եւ զծովայինն, եւ զերկրայինն. Սահմ. ՟Ա: ՇՈՒՆ. κυνάριον catellus. Սկունդ. շնիկ .... Տե՛ս Մտթ. ՟Ժ՟Է. 26. 27: Մրկ. ՟Է. 27. 28: ա.գ. ՇՈՒՆ ա.գ. μοιχός adulter. Շնացօղ այր. կամ μοιχαλίς, μοιχωμένη adultera. Շնացեալ կին. մերձեալն առ օտար անկողին՝ հանգոյն անխտիր խառնակութեան շանց, ... տե՛ս Սղ. ՟Խ՟Թ. 16: Ղկ. ՟Ժ՟Ը. 11: ՟Ա. Կոր. ՟Զ. 9: Եբր. ՟Ժ՟Գ. 4: Հռ. ՟Է. 9: *Շուն վասն այն կոչին, զի այն է շանց գործ, որ չունին իւրեանց զուգակից, այլ ո՛ւր հանդիպի՝ խառնակին. Երզն. խրատ.: *Պոռնիկ է, որ լրբութեամբ առաջի ամենայն տեսողաց մեղանչէ. իսկ շուն, որ զնոյն չարիս ʼի ծածուկ եւ գաղտագողի կատարէ. Լմբ. ովս.: *Հրաման առնու առնել կին շուն: Վասն շուն կնոջ, որ այլաբանի ʼի ժողովս կռապաշտից. Նախ. ովս. եւ Նախ. առակ.: *Շան գինք, եւ բոզի կապէնք: Յանուն շան զպատարագ բոզին գարշեցոյց. Եփր. օրին.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.