- ԱՆՃԱՌ
- (ի, ից.) NBH 1-0198 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 10c, 11c, 12c, 13c ա. ἅρρητος, ἁμύθητος, ἁνέκφρατος , ἁνεκλάλητος ineffabilis, infinitus Զոր չէ մարթ բանիւ ճառել՝ վասն մեծութեան, անհասութեան, գաղտնութեան. անպատմելի. անպատում. անթարգմանելի. անբաւ. գաղտնի. խորին. ... *Լուաւ զբանս անճառս. անճառ եւ փառաւորեալ խնդութեամբն. ՟Բ. Կոր. ՟Ժ՟Բ. 4: ՟Ա. Պետ. ՟Ա. 8: *Զանբաւ եւ զանճառ տեսութիւնս: Զանբաւ եւ զանճառ զանազանութիւնս: Անբաւ եւ անճառ արկածս չարեաց. Փիլ.: *Շնորհաց անճառից: Հնարիւք անճառիւք: Գովեստս անճառս: Անճա՛ռ է ասել: Անճառ է քան զօրինակ: Հոգւոյդ անճառի: Անճառ ես բանից: Անճառ ʼի սերովբէից: Զանճառիցն իմոց իբր զճառելեաց գիտողին: Որ ինձ անճառն է, քեզ համարեալ է: Խորութիւնք անճառիցն կնքեցելոց: Յանդիմանեսցին անճառք: Սերք սերմանց անճառից. Նար.: *Այնչափ լի էր անճառ ճառիւք. Ոսկ. յհ. ՟Ա. 1: *Մնան զանազան չարութիւնքն անճառ ʼի սահմանի. Լմբ. ատ.: *Անճառ ժամուք, անհամար րոպէիւք. Վեցօր. ՟Զ: Իսկ յասելն. *Սրբոյն Սարգսի անճառ պատմութեանն քննութիւն". իմա՛, որ անյայտ էր մնացեալ. Շ. թղթ.: ԱՆՃԱՌ. որպէս անարժան ʼի ճառել. անասելի. զոր չէ՛ օրէն ʼի բերան առնուլ. անլուր. ամօթալի. գարշ. ἅρρητος nondicendus, infandus, nefandus ... *Առ անճառ ցնորս, առ այն՝ զոր ես եւ ոչ ʼի գրի իշխեցի առնել. Եւագր. ՟Ե. ՟Ի՟Ա. ՟Ի՟Է: *Հարկաւորէր ասել զանճառս հայրենիս. իսկ նա զլեզուն ծամեալ ʼի բաց եթուք. Նոննոս.: *Եթէ յանճառս հպեսցի՝ ʼի մայր կամ ʼի մօրու. Կանոն.: *Միաշուրթն լեզուաւ գումարեալ հակառակ բարձրելոյն զանճառն խորհէին խորհուրդ. Անան. եկեղ.: *Զանճառսն եւ զանասելին ʼի հարկէ ʼի վեր հանեն: Անճառ անիրաւութիւնք: Հիւանդութեանց անճառից. Փիլ.: *Անճառ անմաքրութիւն. Կլիմաք.: ա. 1-0130 ԱՆԴ ԱՆՃԱՌՔ, ռից. Կրկին բառ է, թէեւ կից գրեսցի. Տե՛ս ԱՆԴ, ա. Որ ինչ անդ ʼի հին օրէնս անճառք կամ գաղտնիք խորհրդաւորք կային. *Սրբութեանցն անդ անճառից գերազանցեալ նոր սրբութիւն. Նար. ՀԵ:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.