ՇՆՈՐՀ

(ի, իւ կամ աւ, աց, օք.) NBH 2-0481 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c, 8c, 10c, 11c, 12c, 14c գ. ՇՆՈՐՀ χάρις, χάρισμα gratia, beneficium եւ venustas, jucunditas. (գրի եւ ՇՆՈՀ. որպէս եւ Աշխարհն՝ Աշխարհ: Արմատն է ʼի մեզ Շէ՛ն. իբր շէ՛ն օր, կամ շէն պահօղ՝ արարօղ. շէ՛ն օրհնութիւն. կամ շէնուոր, շինարար. շինօղ զտեսօղս. եւ այլն. ուստի ռմկ. շէ՛նք շնորհ՛ք. եւ եբր. խէն, է շնորհ.) Ձիր. պարգեւ. ձրի տուրք. բարերարութիւն յառանձին եւ ʼի պարզ սիրոյ. երախտիք աստուծոյ, մանաւանդ գերբնական ձիրք՝ որ հաճոյ առնեն զմեզ աստուծոյ. ... *Շնորհլ ձրի տուրքն է: տուրք ձրիք՝ շնորհք կոչին: Շնորհօք, այսինքն ձրի մարդասիրութեան հարկ արարեալ. Խոսր.: *Շնորհք կոչեմք զառանց փոխարինի տուրքն. Լմբ. առակ.: *Ո՞ր շնորհ է ձեր: Իսկ եթէ շնորհօք, ոչ եւս ʼի գործոց. ապա թէ ոչ՝ շնորհքն ոչ եւս շնորհք լինին: առաք շնորհս փոխանակ շնորհաց. զի օրէնքն ʼի ձեռն մովսիսի տուան, շնորհքն եւ ճշմարտութիւնն ʼի ձեռն յիսուսի քրիստոսի եղեն: Իւրաքանչիւր ոք զիւր շնորհս ունի, յաստուծոյ: Փոխեցից ʼի ձեզ շնորհս ինչ հոգեւորս. եւ այլն: *Նա ըստ բնութեան որդի է աստուծոյ, իսկ մեք ըստ շնորհի. հայր նորա է աստուած ըստ բնութեան, իսկ մեր ըստ շնորհի. Աթ. ՟Ա: *Մեզ ըստ շնորհիլ հայր անուանեալ: Հայր է շնորհիւ, եւ տէր, որ հրաւիրեաց զամենեսեան յարքայութիւն. Յճխ. ՟Բ. ՟Ը: *Ո՞ւմ հաղորդիս աստուծոյ շնորհաւն, ասա՛ ինձ. ընդ աստուծոյ պարգեւսն: Տալ ոչ միայն շնորհաւ, այլ եւ ʼի հարկէ. Ոսկ. ՟ա. կոր. եւ Ոսկ. փիլիպ.: *Զայսպիսի շնորհէ գոհանալ արժանապէս պարտ է. Խոսր. պտրգ.: *Մի՛ պակասեսցէ շնորհք քո ʼի տանէ իմմէ յաւիտեան. Եփր. թագ.: *Ոչ խօսք ʼի մեռելոց, եւ ոչ շնորհ առ արծաթասիրաց պարտ է խնդրել. Ոսկիփոր.: *Յօրէնս՝ միայն քահանայքն, բայց ʼի շնորհիս (յետ քրիստոսի) բազմութիւնս ամենայն. Մեկն. ղեւտ.: ՇՆՈՐՀ. որպէս Վայելչութիւն հաճելի. եւ Հաճութիւն. աղուորութիւն, շէնք շնորհք, անուշութիւն. ... *Սփռեցան շնորհք ʼի շրթանց քոց: Զշնորհս եւ զփառս տացէ: Լաւ է քան զարծաթ եւ զոսկի՝ շնորհ բարի: Տացէ շնորհս (շինութեան) այնոցիկ՝ որ լսենն: Պսակ շնորհաց (այսինքն շնորհալից) ընկալցի գլուխ քո: Եզն սիրոյ, եւ յաւանակ քոց շնորհաց խօսեսցի ընզդ քեզ. եւ այլն: Կամ *Տաց շնորհս ժողովրդեան իմոյ առաջի եգիպտացւոցն. եւ այլն: ՇՆՈՐՀ. որպէս Շնորհակալութիւն. գոհութիւն. որ եւ ըստ յն. ոճոյ՝ Խորհուրդ հաղորդութեան. *Այլ շնո՛րհք աստուծոյ ʼի վերայ անպատում պարգեւաց նորա: Այլ շնորհք աստուծոյ զի, եւ այլն: Այ աստուծոյ շնորհք, որ, եւ այլն: *Ասասցեն ազատեալքն, թէ շնո՛րհք նմա, որ յայնչափ մահուց փրկեաց զմեզ. Ագաթ.: *Պարտ է զվախճանեալսն (ʼի ժամ վախճանին՝ շնորհի արժանի առնել. Կանոն.: ՇՆՈՐՀՍ ԱՌՆԵԼ ՈՒՄԵՔ, է Շնորհել. ներել. ... Գծ. ՟Ի՟Դ. 27: ՟Ի՟Ե. 9: ՇՆՈՐՀՍ ԳՏԱՆԵԼ առաջի աստուծոյ, կամ մարդոյ, կամ առաջի աչաց ուրուք. որպէս Հաճոյ գտանիլ. սիրելի լինել: Ծն. ՟Զ. 8: ՟Ժ՟Ը. 3: Դտ. ՟Զ. 17. եւ այլն: ՇՆՈՐՀ ՈՒՆԻՄ, կալայ, կամ ՀԱՏՈՒՑԱՆԵՄ. Շնորհակալ լինել. գոհանալ. (տր. խնդրով. եւ ո՛չ պատմ. ըստ յետնոց:) Տե՛ս ՟Բ. Մակ. ՟Գ. 33: ՟Թ. 20: ՟Գ. Մակ. ՟Ե. 10: ՟Ա. Տիմ. ՟Ա. 12: Ղկ. ՟Ժ՟Է. 9. եւ այլն: ՇՆՈՐՀՍ ԱՐԿԱՆԵԼ. Երախտիս համարել. երախտել. *Զի մի՛ շնորհս արկանիցէ նմա զանբան սակս աներանալ (յակոբայ). Եփր. ծն.: Ի ՇՆՈՐՀ. χάριν gratia, causa, ergo. Ի պէտս, ʼի շինութիւն. ʼի պատիւ երեսաց. յաղագս, վասն, եւ այլն. *Այլ միշտ խօսել կամաւ քոյին, ʼի շնորհ ʼի շա՛հըս լըսողին. Յիսուս որդի.: Ի ՇՆՈՐՀՍ, կամ ԱՌ ՇՆՈՐՀՍ. πρὸς χάριν ad gratiam, gratiae ineundae causa. Ի շնորհուկս. առ մարդահաճութեան. Խաթըր իլին. *Ի շնորհս խօսել: Ոչ պարտիք ասել, թէ ողոքելով զձեզ՝ առ շնորհս ինչ ասէի. Ոսկ. ՟ա. թես. եւ Ոսկ. յհ.: *Ասես, թէ յակովբոս եղբայր էր նորա, առ շնորհս վկայէր. պօղոս ասէ դարձեալ, աւասիկ ինձ թշնամւոյս երեւեցաւ. Կոչ. ՟Ժ՟Դ: ՇՆՈՐՀԱՒ ՏԱԼ. Շնորհել. ձրի տալ. ... *Զկեանսն՝ որ յետ քնոյ (սաւուղայ), շնորհաւ ետ նմա դաւիթ. Եփր. երաշտ.: